ဒီကဗ်ာေလးကကၽြန္ေတာႀကိဳက္တဲ႔ကဗ်ာေလးပါ။ေခါင္းစဥ္ေလးကရုိင္းတယ္လို႔ထင္ရေပမဲ႔

တကယ္ေကာင္းတဲ႔ကဗ်ာေလးပါ။

ေသခ်င္းဆိုးမေလး
ၾကည့္ၾက၊၊ ၊၊
ေဟာဒါ. . . ငါ့ရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ ေသခ်င္းဆိုးမေလး ျဖစ္ေပရဲ႕။

ဘ၀ကို ...

ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ခံယူလိုက္ပံုမ်ား ... ျမင္လား၊၊

သူမ တစ္ကိုယ္လံုးေတာင္မွ ပါးျပီး ေပါ့ေနတဲ့ပံု။

(အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးက)

ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာကိုလည္း အယံုအၾကည္ မရွိေပဘူး။

ေနာက္ျပီး... သူမက

အရူးနဲ႔ နတ္ဘုရားေတြကိုလည္း

အတူတူလို႔ သေဘာထားတတ္ေသး...။

အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့၊၊၊

ဘ၀ဟာ...

၀မ္းႏႈတ္ေဆးတစ္ခြက္ေလာက္ေတာင္မွ

အာမခံခ်က္ မေပးႏိုင္ဘူးလို႔ ယူဆ၊

(အဲဒီ သူမက)

လမ္းမွာ ခဏခဏျပံဳးျပေနတတ္သူေတြကိုလည္း

အာရံုေၾကာေရာဂါ ရေနတယ္လို႔ ေလွာင္တတ္သူ ...

အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့၊၊၊

ေလာကၾကီးရဲ႕ အယုယခံဘို႔ရာ

ေနရာတစ္ေနရာ ရွာရမွာကို ရွက္တတ္၊

ၾကယ္သရဖူေတြ ေၾကြက်လာရင္ေတာင္

ေျခမနဲ႔ ည၊ပ္ျပီး ေကာက္ေဆာင္းဘို႔ကို ပ်င္းရိတတ္သူ...။

အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့၊၊၊

ေစ်းေပါေပါ ဆက္ဆံမႈေတြကို ရြံရွာ

မဂၤလာ နံနက္ပါလို႔ ႏႈတ္ဆက္ခံရတာကို မုန္း၊

ကိုယ့္မ်က္လံုး ကိုယ္တံခါးပိတ္ျပီး

ေနျမင့္တဲ့အထိ အိပ္တတ္သူ...။

အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့၊၊၊

တစ္ေန႔ တစ္ေန႔... ၂၄ နာရီျပည့္ေအာင္ ေစာင့္ရတာကို စက္ဆုပ္္

ထမင္းႏွစ္ခါေတာင္ စားေနရတာကို

အလုပ္ရႈပ္တယ္လို႔ ထင္တဲ့သူ...။

အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့၊၊၊

သူမရဲ႕ အက်၊လက္ရွည္အဖ်ားေတြကိုေတာင္

္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ မေခါက္တင္တတ္

ေၾကာင္ကေလးတစ္ေကာင္ကို အ၀တ္၀တ္သလိုို

ဖိုသီဖတ္သီ ေနထိုင္္

(သူမ ကိုယ္တိုင္က...) ဘ၀ကို ၾကယ္သီးအျပည့္တပ္ျပီး ၀တ္ဆင္ရာမွာ

က်ဥ္းက်ပ္တယ္လို႔ ထင္တဲ့သူ။

သူမရဲ႕ ဘ၀မွာ... အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္ရွိႏိုင္မလဲ၊၊

ျမိဳ႕ထဲက ပလက္ေဖာင္းေတြေပၚမွာ

လမ္းေလ်ွာက္တဲ့ အခါမ်ိဳးေတာင္မွ

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က လာတဲ့သူေတြကို ေရွာင္...ေရွာင္ေပးရတာ

(သူမဘက္က) လိုအပ္တာထက္ ပိုက်ဆံုး

အတၱ၊ေတြ ဘုန္းနိမ့္ကုန္ျပီလို႔ ထင္တဲ့ မိန္းမ...။

မ်က္ႏွာေပၚ ဆံပင္ေတြ ၀ဲက် အဲဒီ ဖရိုဖရဲေလးေပါ့...။

(သူမက ေခါင္းဖီးရတာကို အလုပ္ပိုလို႔ ထင္တယ္)

ကမာၻေျမဆြဲငင္အားရွိမွေတာ့

ဆံပင္ေတြ ေအာက္ကိုက်ေနတာ

ဘာ မေက်နပ္စရာ ရွိသလဲ လို႔လည္း ေမးရဲ႕။

အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့၊၊၊

နစ္ေရွးရဲ႕ အေတြးအေခၚက်မ္းကို ဆြဲဆုတ္

ပလက္ေဖာင္းေပၚက ဖုန္ေတြကို

အဲဒီစကၠ၊ဴနဲ႔ သုတ္ျပီး ထိုင္တဲ့သူ...။

ကၽြန္မက...

ဘယ္သူ႔ကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ရမွာလဲ၊

ဒါမွမဟုတ္.. ဘယ္သူ႔ကို အျမီးႏွံ႔ျပရမွာလဲ၊... ကဲ၊၊၊

အဲဒီေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့

သူမက စိတ္အလိုမက်ရင္လည္း

ဆဲတတ္ေသးတယ္...။

အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့...။

စိတ္ကူးနဲ႔ လြမ္းရတာက

တစ္ကမာၻလံုးကို ထမ္းထားရတာထက္ ...

ပိုေလးတယ္လို႔ ယူဆ။

တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို သတိရဘို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မတက္ခဲ့သူ။

အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့...

သိမ္းဆည္းစရာေတြ မ်ားလြန္းေနတဲ့ဘ၀မွာ...

ကၽြန္မက... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္

သိမ္းမထားခ်င္တဲ့...ေကာင္လို႔ ေျပာခဲ့။

တကယ့္ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့...

ေဟာဒီမွာ ... မလႈပ္မယွက္ေခါက္ေခြ

အဲသည္လို ေနရံုသက္သက္ကေလး ေန ေနလိုက္ပံုက

ဘ၀ကို အ၀တ္ရုပ္တစ္ရုပ္လို ယူဆ

တစ္စံုတစ္ဦးက သူမကို ပစ္ခ်ခဲ့တဲ့အတိုင္းပါပဲ...။

သူမက ေလာကၾကီးကို ခါး ျပီး

အဲဒီ ခါးသီးတဲ့ အရသာကပဲ

သူမကို ျပန္ခါးတယ္...။

နားလည္ေပးလိုက္ပါ... ေလာကၾကီးေရ။

ဘာမ်ား အေရးၾကီးလို႔လဲဆိုတဲ့ ေလွာင္ၾကည့္နဲ႔

ခင္ဗ်ားကို ရိသဲ့သဲ့ ျပံဳးျပေနတဲ့ မိန္းမ...

သူမကေတာ့ မေတာင္းပန္တတ္တာ ေသခ်ာတယ္။

နားသာလည္ေပးလိုက္ပါ .. ေလာကၾကီးေရ

ဒါမွမဟုတ္.. သူမကို ခြင့္လႊတ္ပါ..။

ေလာကၾကီးေရ...

ဒါမွမဟုတ္ ... သူမကို ဦးညႊတ္ဂုဏ္ျပဳပါ...

ဒါမွမဟုတ္ ... သူမကို တစ္ခုခု ျပစ္ဒဏ္ခတ္ပါ...

ဒါမွမဟုတ္ ...

ေလာကၾကီးေရ... အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမကို

ပစ္သာခ်ထားလိုက္ပါ။

သူမေပါ့...

... ... ...

နတ္ဆိုးတစ္ပါးလည္း ျဖစ္၊

ေကာင္းကင္တမန္လည္းျဖစ္၊

(အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးကိုမွ)

ငါက...

လည္ပင္းညုစ္သတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ခ်စ္ေနမိခဲ့တာေပါ့ကြယ္...။
Wrote by : မင္းခိုက္စိုးစန္